Ten zuiden van Bottrop ligt de Siedlung Ebel. Een kleine arbeiderskolonie met dito huisjes. Alles nog in het grauwe baksteen zoals dat vroeger overal in het Ruhrgebied was. Zoals in andere Siedlungen zijn ook hier de tuinen diep en is de sfeer dorps. De bewoners verbouwen groenten en de huisjes hebben nog hun aangebouwde schuur waar vroeger een geit of varken kon worden gehouden. De geit werd 'Kumpelkuh' genoemd; de mijnwerkerskoe.
Ebel is bijzonder omdat het als een eiland tussen de genadeloze infrastructuur van het Ruhrgebied ligt ingeklemd. In het noorden het open riool van de Emscher en de Emscherschnellweg, de A42. In het oosten een prachtige Brache die als veiligheidszone dient voor de nabije olieterminal. In het zuiden wordt Ebel begrenst door het Rhein-Herne Kanaal en tenslotte, aan de westkant door een bundel spoorlijnen en de drukke en brede Borbeckerstrasse die een belangrijke noord-zuid verbinding vormt. Tenslotte wordt Ebel nog doorsneden door het gekanaliseerde riviertje de Berne die net als de Emscher als open riool functioneert.
Ebel is dus een soort eiland te midden van een erg typisch Ruhrlandschap. De oude rioolwaterzuivering wordt op dit moment in het kader van Emscherkunst naar ontwerp van Piet Oudolf en buro Gross.Max tot park omgebouwd. Voor twee Turkse dames uit Ebel aanleiding om in hun diepe achtertuin, naast de bonen en tomaten, thee en 'lokale internationale specialitäten' te serveren.
Zoals overal in het dorpse Ruhrgebied ook hier een kiosk. Een klein loket voor snoep, tabak en drank voorzien van een 'stehtisch' zodat je leunend op de tafel, met één hand in een broekzak je biertje wegklokt terwijl je in alle rust van de dorpse stilte kunt genieten. Aan het einde van de straat zie je nog net het massieve viaduct van de Emscherschnellweg die als een hedendaagse stadspoort één van de twee toegangen tot Ebel vormt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten